5 Manieren waarop ik mijn kinderen een gezonde leefstijl aanleerde 

Door mijn eigen ervaring weet ik dat het heel belangrijk is om je kind al vroeg te leren waarom je op moet letten wat je eet. Ik ben van de generatie “eerst je bord leeg en dan … een toetje/buiten spelen/etc.”. Ik weet nu dat het onder andere geleid heeft tot overvloedig veel eten en niet naar je lichaam luisteren. Daarom heb ik mij altijd voorgenomen om mijn kinderen een gezonde leefstijl aan te leren en dit soort clichés niet te gebruiken.

Verkeerde adviezen door onwetendheid

Bij de geboorte woog ik acht en een half pond. Tijdens mijn kindertijd was ik altijd te zwaar en te klein. De schoolarts leerde mij mijn voedsel 32 keer te kauwen alvorens door te slikken. Ze wou hiermee bereiken dat ik eerder verzadigd raakte. Maar ik was, en ben nog steeds, altijd de laatste aan tafel, dus dat was en is niet het probleem.

Ik was een mollig kind

Mijn klasgenootjes vonden het wel fijn dat ik wat dikker was dan de rest want dan was er altijd een scheldwoord paraat wanneer we het even niet eens waren. Ik werd niet systematisch gepest want ik kon mijn mondje wel roeren en ben niet zo heel snel bang.

Wanneer ik oude schoolfoto’s terugkijk zie ik geen dik kind, maar eerder een mollig, klein meisje. Een gezond kind zeg maar, met van dat babyvet dat in de pubertijd “wel verdwijnt”, volgens de huisarts. Maar bij mij, als eeuwige uitzondering, niet.  En in de pubertijd is het extra vervelend wat forser te zijn dan de gemiddelde vriendin. Er was altijd wel iemand die meende dat ik er zelf niet van op de hoogte was en mij eraan herinnerde.

Ik ben gewoon te klein voor mijn gewicht

Het zit in de genen

De lengte en de aanleg zit in de familie en met deze wetenschap wilde ik mijn kinderen het bovenstaande leed (of nog erger) besparen. Dus leerde ik ze gaandeweg een gezonde leefstijl aan en motiveerde ze te bewegen, zodat ze niet in mijn voetsporen treden.

Hoe ik mijn kinderen een gezonde leefstijl aanleerde

Bewegen

Als peuter gingen ze op woensdagmiddag enthousiast naar de gymnastiekzaal om daar allerlei capriolen uit te halen zodat ze na thuiskomst op de bank in slaap vielen. Ergens halverwege de basisschool kozen ze beide voor een andere sport, nadat ze een aantal clinics hadden gevolgd. Dit hebben ze jaren gedaan en ze hebben er vele vriendschappen aan overgehouden.
Mijn kinderen gingen altijd op de fiets naar school, ook toen ze er twintig kilometer voor moesten fietsen. Nu ze studeren en werken én een rijbewijs hebben, houden ze hun conditie bij door hard te lopen en work-outs te doen in de game-room, waar ze een heuse fitness ruimte hebben ingericht.

Buiten spelen

Het buiten spelen begon uiteraard in de achtertuin en later eens bij de buren of bij een schoolvriendje. Er werd gefietst, een potje voetbal gespeeld, gesprongen op de trampoline, touwtje gesprongen en gezwommen. Dat is nu niet meer aan de orde. Ze hebben daarvoor in de plaats hun eigen ‘gym’.

Niet te veel tv

Op een regenachtige woensdagmiddag mochten mijn kinderen even tv kijken om de verveling uit te bannen en mama geen tijd had. Verder kwam overdag de tv niet aan. ‘S avonds waren het programma’s als De Wereld is mooi, Winx Club, Totally Spice en later Spangas.

Tv kijken gebeurde alleen nadat het huiswerk af was. Nu vullen ze zelf in waar ze naar kijken. Maar ik merk doordat ze niet echt grootgebracht zijn met de tv als vermaak, dat het geen echte kijkers zijn geworden. Ook mijn interesse voor de tv, die zo goed als nihil is, heeft daar natuurlijk toe bijgedragen.

Goed voorbeeld

Om je kinderen te kunnen motiveren moet je zelf natuurlijk ook laten zien hoe je wilt dat zij het doen. Een goed voorbeeld doet goed volgen. Zelf ook je best doen en de kinderen volgen vanzelf. Vooral jonge kinderen leren heel snel door naar anderen, met name hun ouders, te kijken. Ze kopiëren vervolgens het waargenomen gedrag en op een gegeven moment hoort het bij hun leven.
Tradities hierin binnen ons gezin zijn het maken van lange wandelingen, de fiets pakken, zelf koken en tijd voor elkaar hebben.

Gezonde eetgewoonten

De pauze snack en de lunch worden altijd thuis klaargemaakt en meegenomen. Toen naar school, nu ook deels naar het werk. Er wordt niets gekocht. En als drinken werden er geen zoete pakjes drinken meegegeven, maar water in een eigen fles. Thuis had ik altijd gezonde snacks beschikbaar.

Ik heb mijn kinderen ook nooit beloond met voedsel, iets dat ik zelf helaas wel ken. Juist door die ervaring heb ik dat nooit bij mijn eigen kinderen gedaan.

Prioriteit is het eten van de warme maaltijd samen, als gezin. We bespreken de dag en de plannen met elkaar. De kinderen hebben ook inspraak in het weekmenu. Op deze manier betrek ik ze altijd bij het eten.

Al heel vroeg zaten ze bij mij op het aanrecht om me te ‘helpen’ bij het koken, en nog steeds helpen ze me. Ze staan nu gelukkig wel voor het aanrecht. Maar ik merk dat het hun interesse en vaardigheden t.o.v. het koken en voedsel in het algemeen, ten goede gekomen is.

Mijn kinderen weten hoe je gezond moet leven

Nu mijn kinderen ouder zijn begrijpen ze de achterliggende gedachte en gaan ze verantwoordelijk met voeding en bewegen om. Ze vinden het ook belangrijk hun lijf goed te verzorgen en begrijpen nu ook waarom ik destijds bepaalde etenswaren weigerde te geven of te kopen.

Ze weten hoe je gezond moet leven en dat bewegen en gezonde voeding belangrijk is. Dit wil niet zeggen dat ze het strikt opvolgen, want ook zij lusten af en toe wel een patatje mayo, een ijsje met slagroom en een lekkere zak chips. En de Burger King en de Mac zijn voor hun geen vreemde namen. Maar ze zijn altijd bewust met eten en bewegen bezig en zorgen, ondanks af en toe een verwennerij, altijd goed voor hun eigen lijf.

Je kinderen al vroeg een gezonde leefstijl bijbrengen: Ik hoor graag of jij nog meer suggesties hebt?